کار اجباری و شکنجه کودکان در کلیسا
اسناد و شواهد تاریخی نشان داده است، کودکان توسط کشیشان کلیساها به کار اجباری طاقت‌فرسا مجبور شده و همچنین آنها مورد شکنجه و‌آزار و اذیت جنسی قرار گرفته‌اند.
به گزارش سراج، یکی از معضل‌های قرون گذشته تاکنون خصوصا از انقلاب صنعتی به بعد "کودکان کار" بوده است.
تاریخ نشان داده بیش‌ترین ظلم‌ها و خشونت‌ها نسبت به این گروه سنی توسط کشورهای غربی پیروی مسیحیت صورت گرفته است و در مواردی کلیساها از متهمان ردیف اول این جنایت به حساب می‌آیند.
گروهی که علی‌القاعده باید در فکر سرگرمی با وسایل بازی یا درس خواندن باشند، در مقاطعی از تاریخ اروپا به کارهای سخت گمارده شدند و مدعیان حقوق بشر سرافکندگی دیگری در کارنامه خود به ثبت رساندند.
"انگلیس" از اصلی‌ترین کشورهای نقض‌کننده حقوق کودکان به شمار می‌رود؛ چرا که با تابلوی حمایت از کودکان فقیر و بی‌سرپرست در زمان "الیزابت"، قانونی را به تصویب رساندند که نوباوگان به نیروهای کار تبدیل شدند.
این قانون که به‌عنوان "قانون فقرا" شناخته می‌شد، موجب شد کودکان خردسال کم‌تر از نه سال حتی در سن چهار و پنج ساله، در شرایطی سخت و رقت‌بار شانزده ساعت در روز یعنی چهار ساعت بیش‌تر از بزرگسالان کار کنند.
در این بین نباید نقش کلیسا در این جنایت تاریخی فراموش شود؛ چرا که بر اساس قانون، کودک در اختیار کلیسای محل قرار می‌گرفت و مقام‌های کلیسا با سوءاستفاده از این قانون که کار کودکان را مجاز می‌دانست، آنها را به هر خریداری می‌سپردند.[1]
با توجه به اینکه صاحبان صنایع و کارخانه‌های بزرگ نیاز به نیروی کار ارزان‌قیمت داشتند، به مانند کالایی کودکان را به خدمت می‌گرفتند.
کودکان در حال کار کردن در یک کارخانه
وضع کودکان در آمریکا هم چندان بهتر از وضع کودکان در انگلیس نبود. در تحقیقی گزارش شده است که در سال 1829 در کارخانه‌های فیلادلفیا پسربچه‌های هفت سال به بالا از طلوع آفتاب تا هشت بعدازظهر کار می‌کردند.[2]
علاوه بر این، در کنار جنگ‌های صلیبی مسیحیان علیه مسلمانان از جنگی به نام "جنگ صلیبی اطفال" نام برده شده است که در آن یک‌صد کودک کشته شد و هزاران نفر نیز به بازرگانان فروخته شدند.
"بر اثر تبلیغات سوء مبلغین مسیحی و شست‌وشوی مغزی مردم، سپاهی مرکب از ده‌ها هزار طفل خردسال حرکت کردند، ولی مستقیما به سوی دریا رهسپار شدند و به این اعتقادی که مبلغین مسیحی به آنها داده بودند همین که لب دریا رسیدند آب‌های دریا در مقابل آنها کنار رفته و راه را برای آنها خواهد گشود و کاری را که مردان نتوانسته‌اند انجام دهند آنان به انجام خواهند رسانید، ولی ارتش پاپ در کار دریا هزاران نفر از آنها را با بازرگانان برده‌فروش معامله کرده، سوار کشتی نمودند و سپس آنها را به مصر برده و در آن‌جا به معرض فروش گذاشتند. آن‌هایی که از آلمان آمده بودند رهسپار ایتالیا شدند، ولی در بین راه صد نفر هلاک شدند و بقیه متفرق و پراکنده شدند و عملا حتی یک نفر از میان آن چندین هزار نفر به دیدار ارض قدس نایل نگشتند."[3]
اضافه بر کار، کودکان در کلیسا مورد آزار و اذیت نیز قرار می‌گرفتند. به تازگی ویدئویی در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده که در آن کشیش کلیسا کودکان را به ترتیب ورود، شکنجه می‌دهد.
"پل" اسقف استرالیایی و وزیر اقتصاد واتیکان هم گفته: "در قضیه آزارهای جنسی کودکان، کلیسا به گند کشیده و اشتباهات متعددی مرتکب و کلیسا در این مورد به شدت آلوده شده است."
در همین ارتباط در سال 2016 فیلم "اسپات‌لایت" که درباره سرپوش گذاشتن کلیسا بر آزار و سوءاستفاده جنسی از کودکان توسط هفتاد کشیش در بوستون ساخته شده است، برنده جایزه اسکار بهترین فیلم شد.
ماجرا از این قرار بوده که ابتدا چهار خبرنگار روزنامه "بوستون گلوب" که نام گروه تحقیقی آنها "اسپات‌لایت" بود، مطلب مستندی را در این خصوص تهیه کردند که باعث شد کاردینال بوستون استعفا دهد و همچنین نقطه آغازی برای کشف سوء استفاده جنسی کشیشان کلیسای کاتولیک از کودکان در ۱۰۲ شهر دیگر آمریکا و ۱۰۵ مورد در نقاط دیگر جهان بود.
البته موارد بسیار زیادی از آزار و اذیت جنسی کودکان شنیده می‌شود. یک تحقیق و تفحص نه ساله در جمهوری ایرلند نشان داد، دانش‌آموزان ایرلندی در مدارس و یتیم‌خانه‌های تحت مدیریت کلیسای کاتولیک برای چندین دهه "مورد آزار و اذیت جنسی" قرار گرفته‌اند.
بر اساس گزارش رسانه‌های انگلیس و ایرلند، دانش آموزان پسر به خصوص در یتیم‌خانه‌ها توسط کشیش‌های کلیسا مورد تعرض جنسی قرار می‌گرفتند؛ در حالی که دانش آموزان دختر نیز به‌طور مدام تحت تمسخر و آزار و اذیت راهبه‌ها قرار داشتند و در برخی از این مدارس نیز دانش‌آموزان توسط کشیش‌ها و راهبه‌ها تنبیه بدنی شدید می‌شدند.
در نقطه مقابل این نحوه برخورد، اگر به طرز سلوک پیشوایان دینی اسلام با کودکان-فقط در ارتباط با کار آنها- نگاه شود، تفاوت‌های معناداری را مشاهده می‌کنیم. در این مجال به دو روایت از نبی مکرم اسلام(ص) در خصوص ضرورت ارتزاق کودکان از طریق سرپرست خانواده- و نه کار کردن خودشان- اشاره می‌شود.
روزی رسول‌اکرم(ص) با اصحاب نشسته بودند، جوان توانا و نیرومندی را دیدند که اول صبح به کار و تلاش مشغول شده است. کسانی که محضر آن حضرت بودند، گفتند: این جوان شایسته مدح و تمجید بود، اگر جوانی و نیرومندی خود را در راه خدا به کار می‌انداخت، رسول‌اکرم(ص) می‌فرماید: این سخن را نگویید اگر این جوان برای معاش خود کار و تلاش می‌کند که در زندگی محتاج دیگران نباشد و از مردم بی‌نیاز گردد، او با این عمل در راه خدا قدم بر‌می‌دارد. همچنین اگر کاری می‌کند به نفع پدر و مادر و ضعیف و یا "کودکان ناتوان" و قصد دارد، با این کار زندگی آنان را تأمین کند و از مردم بی‌نیازشان سازد باز هم راه خدا خواهد بود.
در اسلام، بنا به فرموده رسول گرامی اسلام(ص) "هیچ کاری بهتر از سیر کردن شکم گرسنه نیست" و اگر این شکم گرسنه از آنِ فرزندان و کودکان او باشد، از وظایف و حقوق اوست، چنان‌که پیامبر اعظم(ص) می‌فرمایند: "از حقوق فرزند بر پدر، آن است که جز غذای پاک و خوب به او ندهد."
خاطرنشان می‌کند این تنها اشاره کوچکی به نقض حقوق ابتدایی کودکان در کلیساهای مسیحی و رعایت حقوق آنها طبق دستورهای دین مبین اسلام بود، وگرنه برای پرداختن به "مقایسه تطبیقی حقوق کودکان در اسلام و مسیحیت"، نیازمند فرصت بیشتری است و اقتضای تدوین چندین جلد کتاب را دارد./رهپویان هدایت
بسیار مقایسه تطبیقی جالبی انجام دادید
ممنون