جنایت وحشتناکی که به دستور شوقی افندی صورت گرفت!

 

 

قتل فجیع شش نفر از اعضای یک خانواده فقیر در ابرقوی یزد به دست شش نفر از اعضای متعصب فرقه ضاله بهائیت در سال 1328 شمسی، سند محکمی دال بر وحشی گری و ضد بشری بودن این فرقه استعمار ساز است.

به گزارش سراج، جنایت پیشگی و ددمنشی در ذات فرقه ضاله بهائیت نهفته است. اعضای این فرقه گمراه کننده- با توجه به نداشتن پایگاه مردمی قوی-، به دستور اربابان خود، با توسل به خشونت و قتل به استقبال مخالفان و منتقدان خود می روند.

تاریخچه سیاه این فرقه گمراه نشان می دهد، در مواردی که امکان داشته، بهائیان به طور مستقیم دست به غیر انسانی ترین اعمال برای حذف فیزیکی غیر همفکران خود زده و بقای موجودیت پوشالی خود را در سایه قتل، ترور، غارت و خشونت جستجو کرده اند.

یکی از شواهد و نمونه های تاریخی، جنایت اعضای این فرقه گمراه- که به دستور شوقی افندی نواده دختری عبدالبهاء رئیس بهائیت صورت گرفت-، قتل شبانه شش نفر از اعضای یک خانواده در سیزده دی ماه سال 1328، در ابرکوه یزد بود.

دد منشان بهائی با بالا رفتن از دیوار خشتی خانه "صغری"-پیرزن فقیر چرخ ریس و رخت شوی-، یکی از بزرگ ترین فجایع بشری که دل هر انسان آزاده ای- صرف نظر از دین و اعتقاد شخصی- را آزرده می کند، را رقم زدند.

اعضای این خانواده بی گناه که هیچ گونه وسایل دفاعی در اختیار نداشتند، در حالی که در خواب بودند، در یک زمستان سرد، بی رحمانه مورد حمله بهائیان که انواع سلاح های سرد در اختیار داشتند، قرار گرفتند تا پرونده ای خون آلود و سیاه به کارنامه شرم آور بهائیت اضافه شود.

 تنها گناه پیرزن این خانواده که با واکنش شدید بهائیان تیره بخت روبرو شد، افشاگری علیه بهایی ها بود که این چنین خود، سه دختر و دو پسرش، با کینه و غضب آنها روبرو شدند.

ماجرا از این قرار بوده که محفل و تشکیلات سری بهائی برای عضوگیری در مناطقی از یزد، دست به ایجاد شبکه هایی از مبلغین و دوره گردان می زند؛ ولی گزارش های حاصله، حکایت از شکست مفتضحانه آنها در جذب مردم داشت.

یکی از مناطقی که با مخالفت سرسخت مردم آنها روبرو شده بودند، مزرعه "رباط" از قریه "ابرکوه" بود که زنی به نام "صغری"، خار چشم آنان شده و مانع از پیشروی و به نتیجه نشستن برنامه‌های تبلیغات نمایندگان بهائی- که با عناوین مختلف به آن منطقه وارد می شدند-، شده بود.

از این رو با دستور محفل بهائی های یزد و تعیین حق الزحمه، همسایه بهائی مقتوله به نام "محمد شیروانی"- مشهور در سرقت و قاتل فرزند خود و بالتبع قسی القلب- و پنج نفر دیگر، به خانه این پیرزن موحد و ضد بهائی وارد شده و با بیل و تبر، شش نفر از اعضای خانواده را در خواب به قتل رساندند.

قاتلان پس از وقوع قتل و خوشحال از این که دستور "شوقی افندی" را موفقیت آمیز انجام داده بودند، با غارت وسایل اندک این خانه محقر، با خیالی راحت از خانه خارج و تعدادی از آنها متواری می شوند.

علی رغم کارشکنی هایی که برای جلوگیری از روشن شدن حقیقت صورت گرفت، برای این جنایت هولناک پرونده ای در دادگاه تشکیل شد و عوامل آن به مجازات محکوم شدند.

وقوع این جنایت، پرده از روی نفاق این فرقه برداشت و یک بار دیگر این واقعیت برای همه به اثبات رسید که چنین گروه هایی با حمایت کشورهای استعماری، از ارتکاب هیچ جنایتی دریغ نمی کنند.

البته چندان دور از ذهن نیست، در فرقه ای که عقیده ای به آخرت وجود ندارد، حمایت از جنایت های رژیم غاصب صهیونیستی و چنین جنایت های دردناکی صورت گیرد.

گفتنی است، موارد زیادی از جنایت توسط بهائیان علیه مسلمانان انجام شده که هر یک در جای خود، موردی از کم نظیرترین جنایت علیه بشریت به شمار می آید. به عنوان مثال خانه یکی از مسلمانان هایی که مخالف بهائیت بود، درهمان دوره زمانی، توسط دینامیت یا شی منفجره دیگر تخریب شد.

همچنین چند سال قبل از وقوع این جنایت وحشتناک، به دلیل عدم پیشرفت کار در یکی از شبکه های تبیلغاتی بهائی، بهائیان جاسوس، فردی به نام "محمد فخار" را – به جرم لعن به سران بهائیت و بابی گری- ابتدا خفه و سپس سوزانده بودند./ رهپویان هدایت